1.12.09

iiiis - tiiiii - yoooo - ruuuum


İstifa etmek istiyorum.

Bunu yaptığımı o kadar çok hayal ediyorum ki... Ne derim mesela? İşleyişten, sorunlardan bahseder miyim? Yoksa etliye sütlüye karışmadan, "burayı çok (!) seviyordum ama daha çok kazandıran bir iş buldum" mu derim? İlk kime söylerim? Kızarlar mı? Zorluk çıkarırlar mı? Üzülürler mi? Yoksa umursamazlar mı?

Peki sonra ne olur? Yeni iş bulur muyum? Memnun, mutlu olur muyum? Param düzenli ödenir mi? Ya da para kazanır mıyım? Yoksa ben zaten her işte mutsuz olan birisiyim de henüz fark etmedim mi? Pişman olur muyum? Ya şimdiye kadar istifa etmediğime pişman olursam? Vakit kaybediyorsam?

Bir hocam evli kişilerin sevgilisi olanlarla ilgili bir benzetme yapardı. Onun kadar akıcı olmasa da dilimin döndüğünce anlatayım.

Evli birisiyle berabersen hep gizlenirsin. Eşi ya da bir tanıdık görecek diye sokakta el ele dolaşamazsın. Onunla bir gün evleneceğini, birlikte çocuk büyüteceğini hayal edemezsin. Kapalı kapılar ardında, gizli saklı yaşanır ilişki. Hayali kurulan özgürce, gizlenmeden yaşanan bir ilişkiyse eğer; memnun olunmayan, eksik kalan bir şeyler hep olacaktır. Kişi bu eksikliğin farkında olarak, huzursuzluğunu hissederek yaşar. Mutlu değildir. Ama ayrılmaz da...

Sanki yıllar önce çok beğenilerek alınmış fakat artık dar gelen bir ceket gibi. Bu ceket giyilemez, dardır çünkü. Ama atılmadığından yeni ceket alınamaz. Koyacak yer yoktur ya da " Zaten şu zaman aldığım, kumaşı şöyle güzel, rengi böyle güzel ceketim var, onun gibisini bulamam" denir. Bu şekilde yıllar çooook güzel olan ama dar gelen bir ceketin ihtiyacı karşılaması beklenerek geçer. Yenisi aranmadan, fırsatlar değerlendirilmeden...

Ayrılınmayan işler ve sevgililer gibi...

4 yorum:

KuzeyGüney dedi ki...

Bana da bes sene calistigim eski isimde senede uc-dort kere bu hezeyan gelirdi. Kac defa istifa konusmalari hazirladim aklimdan, bir turlu cesaret edemedim. En sonunda firt diye baska bir kapi acildi onume, o zaman verdim istifa mektubunu.
Diyecegim o ki hanfendi, hemen yeni isler aramaya girisin siz de:)

luleli dedi ki...

off evet..
yeni bir iş bulsun beniiii :)

EmRe SeLeS dedi ki...

Pinarciiiiimmmm,
Ben istifa ettimdiÜ; sozde ozgurluge acilan kapilardan gectimdi. Olayin iki yonu varmis meger. Gercek ozgurluk kafada basliyo. Biraz bilgelik lazim herkese. Bugun evimde tek basima neyi yapmam, hangi sorumluluklarimi yerine getirmem gerektigini dusunurken depresyonda buldum kendimi. Ozgur olmamaya ne kadar sartlamisim kendimi meger. Beni dogaya saldiklarinda bile kendime bir sorumluluk kafesi bulmaya calisiyorum. Niye istifa ettigimi unutmaya hemen hazirim. Ne fena. Ihtiyacina isteklerine tutunursan dalga malga ruzgar muzgar alabora edemez seni. Dusun ve isteklerinden hayallerinden bir sal yap. Hayat o salin yelkenini dolduracak ruzgari verecek sana! ;)

luleli dedi ki...

Emre'cim aslında ben de bundan korkuyorum. Yapmak istediklerimi burada çalışırken de yapabilirim belki. Belki de haklıyım yapamam... Aslında rahatlatacak mı isten ayrılmak beni yoksa istesem şimdi de rahatlayabilir miyim? Hala bilmiyorum...